podzbiorem zbioru
Encyklopedia PWN
mat. zbiór punktów płaszczyzny będący częścią wspólną zstępującego ciągu zbiorów:
baza
mat. zbiór elementów struktury mat., z których w określony sposób można zbudować wszystkie lub wyróżnione jej elementy; niekiedy wymaga się od b., by był to minim. (niezależny) zbiór elementów o tej własności.
[gr. básis ‘podstawa’],
Darboux własność
mat. zwyczajowa nazwa następującego twierdzenia: jeśli funkcja f z przedziału I w zbiór liczb rzeczywistych ℝ jest ciągła, a, b są dowolnymi punktami I (przy czym a < b), liczba c zaś należy do przedziału o końcach f(a) i f(b), to istnieje taki punkt x ∈ (a, b), że f(x) = c;
[w. darbụ],
pogląd mówiący, że stan każdego izolowanego układu fiz. w chwilach późniejszych jest jednoznacznie określony przez tzw. dane początkowe, tj. stan układu w chwili początkowej;
mat. hipoteza sformułowana 1878 przez G. Cantora — głosząca, iż każdy nieskończony podzbiór zbioru liczb rzeczywistych jest równoliczny (równoliczność zbiorów) albo ze zbiorem liczb naturalnych, albo z całym zbiorem liczb rzeczywistych;
mat. jeżeli R jest relacją równoważności, określoną w zbiorze A, to A rozpada się na rozłączne podzbiory, zw. klasami abstrakcji, takie że 2 elementy x i y zbioru A należą do tej samej klasy abstrakcji wtedy i tylko wtedy, gdy pomiędzy x i y zachodzi relacja R;
